Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quae sequuntur igitur? Bork Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quid vero? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Bork: Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
Magna laus.: Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Bork: Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Hic ambiguo ludimur.: Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Sed quot homines, tot sententiae; Mihi enim satis est, ipsis non satis.

At vero Epicurus una in domo, et ea quidem angusta, quam
magnos quantaque amoris conspiratione consentientis tenuit
amicorum greges! quod fit etiam nunc ab Epicureis.

Dat enim intervalla et relaxat.

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico, praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte natura per se esse expetenda.

Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?